Maart/April 2015: Het volgende tripje stond weer op de agenda: Mexico City!
Terwijl de rest van de vak A crew zich opmaakt voor de wedstrijd tegen Roda JC op een heerlijke zaterdagmiddag maak ik mij klaar voor een vlucht van 11,5 uur naar Mexico Stad. Aangezien ik door het vliegen over deze aardbol regelmatig het gevoel van dag en tijd verlies bedenk ik mij opeens dat het de dag na aankomst zondag is. Sunday Matchday!!!
Tijdens mijn laatste trip naar Mexico had ik in het kader van de stadion Tour het imposante Estadio Azteca bezocht en omdat ik nu graag wat anders bezoek sla ik na aankomst in Mexico Stad gelijk aan het googelen en ja hoor, Pumas speelt zondag om 12:00 een thuiswedstrijd tegen Puebla. Pumas spelen hun thuiswedstrijden in het Estadio Olímpico Universitario wat oorspronkelijk een atletiekstadion is en werd gebruikt voor de atletiekwedstrijden tijdens de olympische spelen van 1968. Het stadion heeft een capaciteit van 63.186 zitplaatsen.
Enkele bekende oud spelers van deze club zijn Hugo Sánchez en de Duitser Bernd Schuster.
Het Estadio Olímpico Universitario van de Pumas gaat het dus worden! Zenuwachtig sta ik de zondagochtend op, ik ga voor het eerst niet alleen een stadion bekijken in Mexico Stad, maar ook een voetbalwedstrijd! Zenuwachtig, omdat deze stad niet echt bepaald te boek staat als een veilige stad en ik me afvraag wat mij vandaag te wachten staat. Helaas heb ik op deze trip geen collega’s bij die van voetbal houden dus vertrek ik alleen met de metro naar het stadion. Na een half uur stap ik uit in het zuiden van de stad. Ik spring snel een taxi in die mij in 10 minuten voor het stadion af zet.
Nu kennen wij in Nederland zoiets als risico wedstrijden maar hier in Mexico is het vrij normaal dat er ca 5000 man paraat staan bij wedstrijden, troepen, welke in mijn ogen gewoon door kunnen gaan als militairen. En dan spreek ik nog niet over de politie te paard en de 2 helikopters die constant boven het stadion cirkelen. Redelijk intimiderend dus.
Maar we zijn hier om een stadion en een wedstrijd te bekijken! Een kaartje koop je gewoon lekker aan de kassa zonder clubkaart of legitimatie verplichting. Ik loop het stadion binnen en het is een typisch zuid Amerikaans stadion, beton, beton en nog eens beton.
Het “Estadio Olímpico Universitario” is niet uitverkocht maar met 27000 toeschouwers toch wel redelijk bezet. De sfeer is zoals je het in Mexico kunt verwachten, een hoop lawaai van zingen, muziek maken en het plaatselijke Heya Pumas!
Na 40 seconden komen de Pumas op een 0-1 achterstand, het stadion gaat alleen maar harder te keer om zo de tegenstander verder te imponeren. Het heeft resultaat, net voor rust brengt Pumas de stand terug naar 1-1.
De temperatuur is inmiddels opgelopen naar een zomerse 25 graden en ik neem nog maar eens een half litertje bier! Ja, in Mexico is dat geen probleem. De catering komt gewoon langs met halve liters tapbier, halve hanen en pizza’s! Hele gezinnen zitten op het vak, eten drinken en voetbal kijken, hoe heerlijk kan het zijn.
De 2e helft is qua voetbal een stuk minder maar de strijd is er niet minder om, voetballende kwaliteiten ontbreken, maar de emotie waar deze spelers mee voetballen heb ik afgelopen seizoen gemist bij ons in de Vliert! In de 85ste minuut ontploft het stadion na de beslissende treffer 2-1. Ik zit onder de 2e ring en zie dat er vanaf de 2e ring volle kartonnen “bier” bekers naar beneden komen en ben blij dat ze mij niet kunnen bereiken aangezien deze bekers niet met bier gevuld zullen zijn, maar de door het lichaam verwerkte gemeente pils!
Na afloop buiten het stadion nog wat sfeer opgesnoven om vervolgens snel een kroeg op te zoeken om de Spaanse Clasico te bekijken met een groot aantal Mexicanen.
Al met al weer een prachtige ervaring, op naar de volgende trip!
Hasta luego Adiós!!!!