Enkele weken geleden was ik op de verjaardag van mijn schoonmoeder. Nu zie ik jullie al denken dit wordt een horror verhaal. Nee hoor, dit keer heeft het verhaal waar een schoonmoeder inzit een heel andere strekking, namelijk zingen. Mijn schoonmoeder is van een generatie waarbij ze op feesten en partijen zingen en praten en niet de hele tijd alleen met hun telefoon zitten te spelen en elkaar te appen. Het onderwerp kwam dan ook al snel op het nieuwe repertoire wat het Gemengd koor Den Bosch ten gehore brengt waar mijn schoonmoeder bij zit. Bach, Stradivarius (of zoiets, ken die gozer niet) en nu ook een modern jasje, The Beatles, Yes!
Omdat ik van een andere generatie ben en toch ook wel andere hobby’s heb was de verwondering van heel het gezelschap dan ook groot toen ik kwam met de volgende mededeling “Ik zit tegenwoordig ook bij een koor”. Het viel onmiddellijk stil in de kamer en alle gezichten waren gericht naar mij. Tante Huberdine was de eerst die de stilte doorbrak “Bij een koor MP? jij houdt toch alleen van voetbal?” “Nou ja” reageerde ik, “Da’s kortzichtig! Ik houd ook enorm van zingen maar krijg nooit de kans om er hier tussen te komen”. Toen was het hek van de dam, die MP toch, dat hadden ze nooit gedacht! “Hoe heet het koor MP? “. Het FCDB koor antwoorde ik. “Mmmh”, zei buurman dikke Tonny, “die ken ik, is dat niet het koor dat is ontstaan uit de new Barber Singers en de Bossche gladiolen? “Nee” antwoorde ik, “we zijn wel ontstaan uit een fusie maar dat was in de 60’er jaren vorige eeuw”. Schoonmoeders was ondertussen ook weer aan komen schuiven en vroeg hoe wij onze stemmen opwarmden. “Zingen jullie ook wikke, wakke wokke, wikke wakke wokke ?” terwijl de rest van de kamer met creperende mond bewegingen dit na begon te doen. “Nee, nee” antwoorde ik,” wij beginnen met ritmisch op de muziek te klappen en zingen “Bosschenaren, Bosschenaren” en daarna hebben we heel veel verschillende on liners die we gebruiken”.
Nu had ik helemaal de aandacht, zeker toen ik daarna zei dat het bij ons koor de bedoeling is om in plaats van zo zuiver mogelijk, zo hard mogelijk te zingen. Tante Annie keek mij niet begrijpend aan “Hoezo, Hoezo, een koor moet toch mooi zingen?” “Nope, niet het FCDB koor” antwoorde ik, terwijl Ome Janus er tussendoor een onvervalste Wiener Melange medley ingooide. “Asjeblieft jongens”, zei ik terwijl ik mijn vingers in mijn oren stopte. “Dat is toch geen goede muziek, zal ik jullie eens laten horen wat ons repertoire is?” Iedereen knikte instemmend, nieuwsgierig als ze waren naar het repertoire van het FCDB koor. “Nou hier komen ze dan, ik begin met een paar gouwe ouwe”:
Gerard, wat geef je mooi balle, het doelpunt is gevallen, we worden kampioen! (3x)
Den Bosch is onze glorie, Den Bosch is onze Club, Den Bosch is onze Gloriee, Den Bosch is onze club, lalala, Den Bosch is onze glorieeeeee, Den Bosch is onze cluuuub.
Helaas zag ik nog veel vragende gezichten in de kamer. “Gerard wat geef je mooi balle, die is toch niet van Mozart of wel??” vroeg Tante Pien, terwijl ze diep in haar geheugen groef. “Maar deze dan, die moeten jullie toch wel kennen” schreeuwde ik enthousiast terwijl ik mijn serenade al staande vervolgde: Heya Den Bosch, Heya Den Bosch, Heya, Heya, Heya Den Bosch 84x. “Jaaa” zei Tante Sjaan toen, “die ken ik denk ik, dat zingt ons kleinkind ook altijd, volgens mij”.
“Maar van welke componist zingen jullie het meeste werk dan?” vroeg schoonmoeders.” Jack van Raamsdonk” antwoorde ik, “de enige echte”. Diep nadenkend gaf Ome Pim aan dat hij hem wel kende “Was dat niet een leerling van Willie Alberti ?” Nee Pimke, Jack is wel oud maar toch ook weer niet zo oud. Onze Jack is verantwoordelijk voor ons clublied “Met heel mijn hart”, mooier is er niet gaf ik met tranen van ontroering in mijn ogen aan terwijl de jongste van de tantes het lied direct op haar NOKIA ging opzoeken. “Of wat denken jullie van Ja, Ja leve de lol dan?” vroeg ik vol ongeloof rondkijkend naar alleen maar vragende gezichten, “kennen jullie die ook niet? “Maaarr mensen” gaf ik daarna met een lach aan “alles wat jullie tot nu toe gehoord hebben valt in het niet met het mooiste liedje wat ons koor ooit heeft gezongen !” Nou verras ons, we zijn benieuwd gaf iedereen aan.
“Uit de bek van een Bosschenaar” antwoorde ik. Geen één lied is mooier, met zo veel passie, vuur en hartstocht gezongen als uit de bek van een Bosschenaar. Denkende aan deze chanson en overmand door emoties pakte ik de NOKIA van de jongste tante af en ging op Youtube de clip zoeken. Nadat ik de clip had laten horen was het stil in de kamer. Iedereen keek me met open mond aan. Hierdoor een beetje ongemakkelijk geworden vroeg ik zenuwachtig “En? wat vinden jullie ervan?” Wat toen volgde was een enorme ontlading van enthousiasme, “Geweldig” schreeuwde Tante Huberdine, “waar kan ik de tekst vinden?”, “Zo ontroerend” snikte Tante Annie terwijl ze de tekst van het schermpje van de NOKIA overschreef zodat iedereen deze kon krijgen. Schoonmoeders had ondertussen het refrein door en begon deze direct op haar piano te spelen.
Uren later wilde ik afscheid nemen maar niemand merkte dat ik weg ging. Ik liep zachtjes neuriënd naar mijn auto. Daar aangekomen draaide ik me nog een keer glimlachend om en luisterde naar een vrolijk gezelschap wat begeleidt door piano muziek luid, vol hartstocht en vrolijk het mooiste nummer wat ooit is geschreven aan het zingen waren.
[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=k8o-SJ-FoGk&width=500&height=350[/embedyt]